εφημισάρικος

ἐφημισάρικος, -η, -ον (Μ)

αυτός που ανήκει εξ ημισείας σε δύο πρόσωπα, ο μεσιακός.

[ΕΤΥΜΟΛ. «Σύνθετο εκ συναρπαγής» από τη φρ. ἐφ' ἡμισείας].